Eind jaren 90 ben ik begonnen met het maken van draagbaren en opbaarkisten. Een van die modellen, de Gizeh maak ik nu nog. Mijn vader was een keer op bezoek en we spraken over kisten en over wat hij mooi vond. Pa hield van eikenhout, dat was duidelijk. Het populierenhout sprak hem iets minder aan. "Kun je zo'n opbaarkist ook in eiken maken", vroeg hij mij. "Of fineren". Ja, dat kon natuurlijk wel. Veel later hebben René Fleur en ik een klassieker model opbaarkist, de Luxor gemaakt. Ook van populierenmultiplex. Toen pa die voor het eerst zag zei hij meteen "Laat dat eikenhout of het fineren maar zitten, deze is mooi zo". En zo is het gegaan. Hij is thuis opgebaard op de draagbaar. We hebben met onze familie heel veel zelf kunnen doen aan de uitvaart. De uitvaartondernemer gaf deze ruimte ook. Op de dag van de begrafenis hebben we de kist gesloten met het hoge deksel en dichtgeschroefd. Hoewel het wel verdrietig was, kijken we er allemaal met een goed gevoel op terug.
Hans Rademaker